72. lata temu w Pałacu Blanka zginął K.K. Baczyński

Dziś, dzień wyjątkowy dla pracowników Ministerstwa Sportu i Turystyki. Dokładnie 4-tego sierpnia 1944 roku zginął Krzysztof Kamil Baczyński. Zginął walcząc o wolną ojczyznę, w budynku, w którym dziś znajduje się siedziba resortu.

Krzysztof Kamil Baczyński to polski poeta czasu wojny i żołnierz Armii Krajowej, który walczył w Powstaniu Warszawskim. Zginął w Pałacu Blanka zastrzelony przez niemieckiego snajpera, który najprawdopodobniej strzelał z gmachu Teatru Wielkiego. Pałac Blanka był pierwszym budynkiem odbudowanym po zniszczeniach wojennych w Warszawie – swoją siedzibę miał w nim Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Tablica upamiętniająca śmierć tego wybitnego, młodego poety-żołnierza została wmurowana w latach 50. we frontową ścianę Pałacu. Ponadto w holu głównym znajduje się popiersie Baczyńskiego oraz kolejna tablica pamiątkowa.

Minister Witold Bańka wraz z Jarosławem Stawiarskim, Sekretarzem Stanu oraz Janem Widerą, Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki, złożył dziś hołd przy tablicy upamiętniającej heroiczną walkę Polaka. Jako, że Baczyński był poetą wybitnym, a jego dzieła szczęśliwie przetrwały wojenną zawieruchę, poniżej prezentujemy jeden z najbardziej znanych utworów Krzysztofa Kamila Baczyńskiego:

Elegia

Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,

Haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,

Malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,

Wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,

Gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami,

Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,

Przemierzałeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,

I poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.

Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.